امام صادق علیه السلام:

الفُحشُ والبَذاءُ والسَّلاطَةُ مِن النِّفاقِ؛

دشـنـامـگویى و بـد زبانى و دریـدگـى از (نشانه هاى) نفاق است.

(بحار الأنوار، ج 79، ص 113، ح 14 - منتخب میزان الحكمة، ص 442)

پیامبر خدا صلى  الله  علیه و  آله و سلّم:

سابُّ المُؤمِنِ كالمُشرِفِ على الهَلَكَةِ.

ناسزاگوى به مؤمن همچون كسى است كه در آستانه هلاكت باشد.

(كنز العمّال، ح 8093 - منتخب میزان الحكمة، ص 264)

پیامبر خدا صلى  الله  علیه و  آله و سلّم:

سِبابُ المؤمِنِ فُسوقٌ، وقِتالُهُ كُفرٌ، وأكلُ لَحمِهِ مِن مَعصیَةِ اللّه؛

ناسزاگفتن به مؤمن فسق است و جنگیدن با او كفر و خوردن گوشت او (غیبت كردن از وى) معصیت خداست.

(بحار الأنوار، ج 75، ص 148، ح 6 - منتخب میزان الحكمة، ص 264)

پیامبر خدا صلى  الله  علیه و  آله و سلّم:

لا تَسُبُّوا الرِّیاحَ فإنّها مَأمُورَةٌ، ولا تَسُبُّوا الجِبالَ ولا السّاعاتِ ولا الأیّامَ ولا اللَّیالِیَ فَتَأثَمُوا وتَرجِعَ علَیكُم.

به بادها ناسزا مگویید كه آنها (از جانب خداوند) مأمورند و كوهها و لحظه ها و روزها و شبها را ناسزا نگویید كه گنهكار مى شوید و به خودتان بر مى گردد.

(علل الشرائع، ص 577، ح 1 - منتخب میزان الحكمة، ص 264)

پیامبر خدا صلى  الله  علیه و  آله و سلّم:

لا تَسُبُّوا الناسَ فَتَكتَسِبُوا العَداوةَ بَینَهُم.

به مردم ناسزا مگویید كه با این كار در میان آنها دشمن پیدا مى كنید.

(كافی، ج 2، ص 360، ح 3 - منتخب میزان الحكمة، ص 264)

امام على علیه السلام:

لِقَنْبرٍ وقد رامَ أن یَشتِمَ شاتِمَهُ: مَهْلاً یا قَنبرُ! دَعْ شاتِمَكَ مُهانا تُرْضِ الرَّحمنَ وتُسخِطِ الشَّیطانَ وتُعاقِبْ عَدُوَّكَ، فَوَالذی فَلَقَ الحَبَّةَ وبَرَأ النَّسَمَةَ ما أرضَى المؤمنُ رَبَّهُ بِمِثلِ الحِلْمِ، ولا أسخَطَ الشَّیطانَ بِمِثلِ الصَّمتِ، ولا عُوقِبَ الأحمَقُ بمِثلِ السُّكوتِ عَنهُ.

- خطاب به قنبر- كه مى خواست به كسى كه بدو ناسزا گفته بود، ناسزا گوید - : آرام باش قنبر ! دشنامگوى خود را خوار و سرشكسته بگذار تا خداى رحمان را خشنود و شیطان را ناخشنود كرده و دشمنت را كیفر داده باشى. قسم به خدایى كه دانه را شكافت و خلایق را بیافرید، مؤمن پروردگار خود را با چیزى همانند بردبارى و گذشت خشنود نكرد و شیطان را با حربه اى چون خاموشى به خشم نیاورد و احمق را چیزى مانند سكوت در مقابل او كیفر نداد.

پیامبر خدا صلى  الله  علیه و  آله و سلّم:

إذا شَتَمَ أحَدُكُم أخاهُ فلا یَشتِمْ عَشِیرَتَهُ، ولا أباهُ، ولا اُمَّهُ، ولكنْ لِیَقُلْ إن كانَ یَعلَمُ ذلك : إنّكَ لَبَخِیلٌ، وإنّكَ لَجَبانٌ، وإنّكَ لَكَذُوبٌ، إن كانَ یَعلَمُ ذلكَ مِنهُ.

هرگاه یكى از شما برادرش را دشنام مى دهد، نباید به ایل و تبار او و پدر و مادرش دشنام دهد، بلكه بگوید : تو بخیلى، تو ترسویى، تو دروغگویى ! به شرط آن كه بداند او واقعا چنین است.

(كنز العمّال، ح 8134 - منتخب میزان الحكمة، ص 264)

پیامبر خدا صلى  الله  علیه و  آله و سلّم:

إنّ اللّه  حَرَّمَ الجَنَّةَ على كُلِّ فَحّاشٍ بَذِیءٍ، قَلیلِ الحَیاءِ، لا یُبالِی ما قالَ ولا ما قیلَ لَهُ؛

خداوند بهشت را بر هر فحّاش بد زبان بى شرمى كه باكى ندارد چه گوید و چه شنود، حرام كرده است.

(كافی، ج 2، ص 323، ح 3 - منتخب میزان الحكمة، ص 440)

13-بد ترین بندگان خدا